Eu co meu xenro: é moi falador pero moi bó home, moi comedor pero moi traballador. Eu quéroo á miña maneira!
Chámase Manuel Aneiros pero non é ese meijo que se chama ijual.
Aquí estou eu con noso amijo Bebé. Un día chejaron uns franceses, eu lles falei coa lenguaxe dos signos e nos entendimos. Va...! Mira como é a vida, ajora eles nos chaman de vez en canto:
"Hai que ter un amijo ata no inferno!!!" e "Fai ben e non mires a quén"
Os meus netos e os meus fillos fixéronme unha festa polo meu cumpleanos fai anos. Rejaláranme 81 rosas blancas e esta cinta. Nunca me fixera tanta ilusión.
... e, ajora teño bisneta!!!
No hay comentarios:
Publicar un comentario