aiiii... que recordos....!!!

Eu co meu xenro: é moi falador pero moi bó home, moi comedor pero moi traballador. Eu quéroo á miña maneira!

Chámase Manuel Aneiros pero non é ese meijo que se chama ijual.



Aquí estou eu con noso amijo Bebé. Un día chejaron uns franceses, eu lles falei coa lenguaxe dos signos e nos entendimos. Va...! Mira como é a vida, ajora eles nos chaman de vez en canto:

"Hai que ter un amijo ata no inferno!!!" e "Fai ben e non mires a quén"

Os meus netos e os meus fillos fixéronme unha festa polo meu cumpleanos fai anos. Rejaláranme 81 rosas blancas e esta cinta. Nunca me fixera tanta ilusión.

... e, ajora teño bisneta!!!

xente nova e leña verde...

...todo é lume. Esta son eu de nova, non me acordo ben os anos que tiña pero creo que aínda non casara.

Agora a xente non quere traballar, din: "va que traballen outros"; os traballos de antes sí que eran duros, ir ó leite, ao monte a cabar, nas feiras...

A xente nova quéixase de vicio, se volvesen os tempos de antes... outro jalo cantaría!!!

Xente nova e leña verde...

...todo é lume. Esta son eu de nova, non me acordo ben os anos que tiña pero creo que aínda non casara.

Agora a xente non quere traballar, din: "va que traballen outros"; os traballos de antes sí que eran duros, ir ó leite, ao monte a cabar, nas feiras...

A xente nova quéixase de vicio, se volvesen os tempos de antes... outro jalo cantaría!!!

Xente nova e leña verde...

...todo é lume. Esta son eu de nova, non me acordo ben os anos que tiña pero creo que aínda non casara.

Agora a xente non quere traballar, din: "va que traballen outros"; os traballos de antes sí que eran duros, ir ó leite, ao monte a cabar, nas feiras...

A xente nova quéixase de vicio, se volvesen os tempos de antes... outro jalo cantaría!!!

¿E que cona fago todo o día?

Calceto, me doen os brazos, eu calceto, eles doen, eu calceto, eles sijen doendo pero eu non paro de calcetar para Carliña ou para quen sexa, por pasalo tempo, porque se non me aburro, eu teño que facer aljo, o día que pare morro. Eu non son coma outras que se tiran no sofá e ven a televisión todo o día.

Eu vexo a ruleta (a noria) e jústame ver cómo discuten!!! sobre todo María Antonia, tennnn un xxxxenio, ¡qué cona! Por exemplo, o outro día, falaban do aborto, antes a xente non sabía nada pero hoxe en día os xóvenes saben de todo pero sijen enchufando, antes: a marca atrás. Ademáis, un rapaz con un mes todavía non é unha persoa: é un cuájulo de sanjre.




A min encántame traballare pero tamén pasalo ben, ¡qué cona! Esta foto ma fixera o meu neto X e, a verdade, non saljo mal de todo, non?

A min encántame falar con todo o mundo, aos perejrinos cando baixan eu lles dijo: "Jus vai" ou "Vai vai" (tomar polo cú) e eles se rin. A verdade é que o camiño de santiajo debe de ser moi adivertido, a xente baixa cantando, falando, moitos sonche de fora.





Eu son a felicidad, a miña nai chamoume así por un tío meu que ía coñecendo nomes raros coma por exemplo Bernabé ou Bonifacio. Eun non che coñezo moitas mulleres que se chamen Felicidad.

Eu son feliz no país das flores e chámanme Felicidad, aínda que os meus veciños chámanme Señora Felisa

Jau!

Eu debo de ser unha paiasa pero, oe, ¡Facelo paiaso non cho fai calqueira! ¡Eun fajo o indio!

Jau!!

A min jústame moito Piñeiro e Jayoso, Piñeiro é moi humanitario, fala con todos e lévase moi ben con todos, el é maricón e qué? Tamén din que Rajoy é maricón ... va! nin que fose para tanto, antes tamén había moitos maricóns pero non se sabía ben se o eran ou non.

Por aquí ando... ¡de picos pardos!

Por aquí ando co coche dun lado para o outro. Realmente o coche é un pelijro: morre a xuventude tódolos fines de semana pero... a vida sigue! Parece mentira que aljo tan útil pode ser unha arma de doble filo. Ademáis a xente anda tan lanzada... hai que ir adispacio:

"Vísteme adispacio que tengo prisa"

É un dito e é a realidá, éche así: a modiño, hai que ir a modiño:

"O tempo díxolle ó tempo que, sen tempo, non viña"

Aquí me tedes facendo flexións. ¡Hai que facer exercicio! ¡Non queda outra! Eu teño 85 anos e sigo traballando: de cando en vez rego, outras veces calceto, outras vexo a televisión e... outras veces fajo deporte (xa que é moi sano)



O médico dixérame que deixara ás cervexas e... ¡non houbo ninjún problema! Dun día para outro

Ajora bebo ajuiña que é moi sana! Afortunadamente aquí chove moito e as miñas plantas nacen en tódolos sitios. Mismo onte plantei uns esquejes e, estos días, os vín e xa van para arriva.

Xa dijo eu que este é un paraíso! Estase moi pero que moi ben no país das flores ... ademáis eu son a felicidad, chámome así e son moi feliz cos cáns, jaliñas, jatiños e coa pesada da miña neta.

Artículo 25 da Constitución Española

O artículo 25 da constitución española di:

<<>>

Jajajajá dijo eu para min mesma: ¿Cómo que non traballos forzados? ¡Tiñan que ir cabar ao monte! (Como se facía antijuamente). É que os presos viven moito mellor ca unha persona honrada!!!

Ésto vai de mal en peor. Ademáis nas cárceres viven como Dios! Comida jratis, dormida tamén.

¡Ó carallo!

Paz no mundo ... porque o dijo eu, ¡Qué cona!

A miña neta é unha impresentable e unha pinitencia porque faime facer de todo.

Eu é que non entendo ás jerras! Antijuamente nos levábamos todos moi ben, traballábamos as terras, íamos de feira en feira e... ajora, qué! A xente é unha maleante, se viñeran os tempos de antes a xente íase cajar en todo!

Eu pido paz ao mundo!!! ¿Qué é iso de levarse mal? ¿De matarse uns aos outros?

Ten que haber moito máis traballo, a cabar no monte e xa está!!!

Dibuxando me lo cuentas....

Doulle un par de conselliños ao meu neto X:

"Ten moito os pés na terra, vive a vida e ten moitas janas de traballar, porque do traballo sae todo e, así, che quita de moitos vicios"

E... á moza... ¿Qué lle vou dicir? Que queira moito a X e que coman pedices, no? ou!



A miña neta é unha pesada, moi desordenada e non para de dicirme que dibuxe, ¡Pois aí tedes os debuxos! Eu non pinto moi ben pero o fajo á miña maneira que é o importante!!!

Neta: tranquila abuela, que hai moitos artistas que sabemos o que pintan, ti segue pintando.

Abuela: ¡O que ti dijas! A min encántanme as jaliñas, os pitos e os cofrades. O que máis me costa de dibuxar son as caras pero bueno... ¡Qué máis da! ¿Non?

Facendo trapalladas... mentras falo da política

Os políticos se matan tanto en querer jañar, na'máis que pa' jañar moito, vivila vida e pa' ós demáis nada. Eu diríalles un consello. Eu diríalles un consello: "Que jañaran 200.000 pesetas ó mes para ver cómo vivían, porque un obreiro si ten traballo xa é un lujo, jañando 600 euros e xá é moito.



Os obreiros teñen que pajar: luz, ajua, colegios pa' ós fillos e se despois protestan non lles solucionan nada, todo é ofrecer:

OFRECER E NON DAR
FAN ÓS TOLOS ALEJRAR

En ves de pajar por unha cousa ou por outra: puestos de traballo!! Fábricas ou o que sexa porque o traballo amansa ás fieras, non habería tanta droja, tantos borrachos nin tantos accidentes porque a xente anda a lo loco.

... e eles (os políticos) na'máis pensan na súa vida e aos demáis que os parta un raio!

¡Eu, se queren doulle clases de oito a ocho!

Porque, tanto o Pp coma o Psoe se se xuntaran e falaran coma a xente non estaban criticando uns aos outros! Parecen pescas ás pescaderías, xa da vergonza poñer os telediarios. ¡Non me extraña que a xente mate ou roube!

Tal e como está a vida, despois ésa pobre xente que ven para solucionar a vida porque no seu país é peor que aquí.

¡Nin enconran traballo nin teñen papeles!

Introducción hecha por la Señora Felicidad

Nací el 22 de diciembre en una familia humilde. Mi padre se llamaba Francisco y mi madre Carmen. Tuvieron 15 hijos pero sólo vivimos 4, los otros se morían al nacer. Fuimos al colegios desde los 7 años hasta los 14 y después empezamos a trabajar en casa de mi abuela: en las tierras, poníamos patatas, verduras, maíz y trigo.

Después cambié para trabajar en O’Tangueiro para trabajar también las tierras y para ir a las ferias con ellos para vender pulpo.

Después fui a trabajar al pueblo en un bar, en las casas reales. Era un matrimonio y tenía 3 hijos. Estuve 3 años y después salí de allí para casarme con Honorato Vázquez “O’Tangueiro”. Ahí empezó la vida. Teníamos trabajo pero con mucha ilusión fuimos tirando. Tuvimos 4 hijos, uno se nos murió al nacer y los otros 3 fueron muy buenos estudiantes: una es enfermera, la otra estuvo en el bar y el hijo que tuvimos trabajó en la panadría. Luchando mucho se consigue algo.

Bueno… después vino que tuvimos vacas y tuve que llevar la leche por las casas. Eso era muy duro pero las cosas son así. Había que ordeñar las vacas por la mañana y llegaba la noche. Los niños los tenía mi suegra, los alimentaba. Después iba a coger la hierva .

El trabajo cansa pero a mí nunca me cansaba porque cuando empiezas y te gusta lo haces con mucha ilusión. Si la juventud de ahora tiene que trabajar tanto qué haría? Pero el tiempo ya se saldrá con la suya.

O refranero da Señora Felicidad

- O tempo díxolle ao tempo que seon tempo non viña
- ¡Se quen te mandou vir viñera!
- Vísteme a despacio que teño prisa.
- Non deixes para mañá o que poidas facer hoxe.
- Cando chove en Galicia son as vagaos dos emigrantes.
- Se chorasw por non ver ao sol, as vagaos impediránche ver as estrelas.
- Non por moito madrugar amanece máis cedo.
- Non hai pouco que non chegue nin moito que non se acabe.
- O outro día na feira moito se riron de Antón, tiña as cirolas rachadas pola falta dun botón.
- Por unha vez que cho din, trinta mil reás che dei, trintamil raios che partan que eu ben che paguei.
- Indo eu pa non sei onde encontréis non sei con quen, á porta de xa me entendes, non me quero lembrar ben.





- Á porta do rezador non botes o trigo ó sol que o que non vai á misa non ten nin trigo nin cebada.
- Á vellez ven todo.
- O que está de Dios non o leva o demo.
- Por vestir a un santo destapouse a outro.
- Nin son todos os que están nin todos os que están son.
- Nunca choveu que non escapara.
- Amor con amor se paga.
- A galiña xunto ó galo en carquer lado.
- O casado casa quere.
- Sojras e centros: malos remendos.
- Lévaste como o can e mailo gato.
- ¿Qué fan seis paxaros nun monte? Media ducia.
- Sacas un jato dun pozo ¿Cómo o sacas? Afojado.
- Todos me din que me case, todos me din que vou ben, todos me din que me case pero non me dino con quen.
- Por moito que saibas nunca sabes todo.

- Non hai dous sin tres.
- Cando falta a luz ¿a qué andan as monxas? A escuras.
- Maruxiña dame un bico que che hei dar un pataco, non quero bicos dos homes que me cheiran a tabaco.
- Home pequeño, fol de veneno.
- Ísto é máis vello que andar de pé.
- Máis vale malo coñecido que bó por coñecer.
- Vale máis paxaro en mano que cento volando.
- Hai que arrimarse ó sol que máis quenta.
- Chamádesme moreniña á vista de tanta xente, agora vaime quedar moreniña para sempre.
- Indo pola parte de4 arriba queda pola parte de abaixo.
- Non hai subida sen baixada.
- Nunca te deitarás sen saber unha cousa máis.
- Casácheste: cajácheste.
- A mazá moi colorada por dentro está dañada.
- Cada cual co seu igual.
- Coa juapura non se come.

Eu non teño pelos na lingua... va! total pa' qué?

Aquí estou eu facendo un pouco a paiasa.

Fai tempo a miña neta chamábame por teléfono e ela me preguntaba

Neta: “abuela, ¿qué tal a perniña?”

(Eu lle entendía a cadeliña e lle dicía)

Abuela: “moi ben, anda por aí correndo”

E a miña neta sempre se ría: jajajajajajaaaaaaaaaa

Eu falo con quen sexa: con Xaime, Carmelita, Estef, Núria…

¡Eu non teño pelos na lingua! Va! Total pájao o jobernó… aaaa

Eu non teño pelos na lingua, total, pa' qué?

Aquí estou eu facendo un pouco a paiasa.

Fai tempo a miña neta chamábame por teléfono e ela me preguntaba

Neta: “abuela, ¿qué tal a perniña?”

(Eu lle entendía a cadeliña e lle dicía)

Abuela: “moi ben, anda por aí correndo”

E a miña neta sempre se ría: jajajajajajaaaaaaaaaa

Eu falo con quen sexa: con Xaime, a miña Ruliña, Estef, Núria…

¡Eu non teño pelos na lingua! Va! Total pájao o jobernó… aaaa

Eu non teño pelos na lingua, total, pa' qué?

Aquí estou eu facendo un pouco a paiasa.

Fai tempo a miña neta chamábame por teléfono e ela me preguntaba

Neta: “abuela, ¿qué tal a perniña?”

(Eu lle entendía a cadeliña e lle dicía)

Abuela: “moi ben, anda por aí correndo”

E a miña neta sempre se ría: jajajajajajaaaaaaaaaa

Eu falo con quen sexa: con Xaime, a miña Ruliña, Estef, Núria…

¡Eu non teño pelos na lingua! Va! Total pájao o jobernó… aaaa

A abuela estudiando

Aquí estou eu estudiando porque eu teño moitas carreiras… de medias (enténdese). Jajajajaaaaaaaaa...

Eu andiven polo mundo e sei o que é a vida.

O secreto da vida é saber adaptarse. Eu fun moi feliz porque súpenme adaptar (non coma outra xente). Por exemplo, os matrimonios homosexuais, ¡anda, que se casen! Maricóns sempre os houbo! O que pasa con Rajoy … non sei … a min os homosexuais nunca me fixeron dano. ¡alá eles! Que cada un vaia ao seu, ou que? ademáis qué dano nos fai dúas libianas ou dous maricóns: NADA!!!

A abuela estudiando

Aquí estou eu estudiando porque eu teño moitas carreiras… de medias (enténdese). Jajajajaaaaaaaaa...

Eu andiven polo mundo e sei o que é a vida.

O secreto da vida é saber adaptarse. Eu fun moi feliz porque súpenme adaptar (non coma outra xente). Por exemplo, os matrimonios homosexuais, ¡anda, que se casen! Maricóns sempre os houbo! O que pasa con Rajoy … non sei … a min os homosexuais nunca me fixeron dano. ¡alá eles! Que cada un vaia ao seu, ou que? ademáis qué dano nos fai dúas libianas ou dous maricóns: NADA!!!

Cos jatiños

Nós vivimos nun paraíso, no país das flores e aquí temos jatos, cans e jaliñas. Ademáis os jatiños son de tódolos colores, eu lles chamo: "micus bisbisbisbis" e eles veñen correndo porque morren de fame, os pobres... A miña neta fíxome esta foto e é das que máis me justa. ¡Eu sonche así!

Trabajando me lo cuentas...

Aaaaa jajaajajaaaa.

Como dicía un fulano de Amio

"Os porcos son os que juardan os mocos nos pañuelos
non eu"

Hola, o meu nome é Beatriz Boop, ou Bea para ás amigas... que qué fago aquí? A paiasa porque a neta que teño é unha pinitencia e faime facer de todo.

Seeee... xa mo decía a miña nai: "Teño que ter cuidado que son unha xoia", según me dicía que eu era tan juapa que tiña medo de que me roubasen.

E... aquí ando... bailando un pouquiño:

"Sólo te pidooo...
sólo te piiiidooo,
que me hagas la vida a gradable ...
si decides vivirla conmigo

tengo mi amor para darte...

va... e o que sije! ¡cona! ¡Mira que é bonita esa canción!




A juapura vai por dentro (é o que se di). Eu nunca fun moi alá pero atopei marido e moi traballador e moi bó.

Cando casei dicíanme: "Casaches cun rico" siiii... ¡rico de carallo! ¡Tiven que traballar tanto ou máis ca outras"

Eu de nova falaba e bailaba con calqueira!!! Fun moi feliz con él e a miña sojra queríame moito, de feito chejeille a chamar "mamá"

Ditos populares ... según a abuela Felicidad

Polo cuello da camisa vinche pasar un piollo,

viña de Sierra Morena

e traía un parche nun ollo.

O cura ten un paxaro,

non sei qué paxaro é,

alá pola media noite,

o páxaro ponse de pé (A JAITA)

Teño unha jaliña choca,

que a trouxen de Cancún,

se queres que poña ovos,

mételle os dedos no cú.

E... dijo eu... ¡Que lles den polo cú!

O país está como o carallo, está coma o tempo... a Zapateiro mándoo á merda e... ao outro atrás del. E os do joverno poden ir todos a tomar polo cú. Que sempre están: vou facer, vou facer... ¡Que busquen traballo cona para a xente! ¡Que poñan á xente a traballar! Que vai todo á merda...! Veña a droja, matarse nos coches, pero facer por vida nada! ¡Eles viven ben! ¡Que lles den polo cú!

¿Onde queda Láncara?

Estouno averiguando. A miña profesora decíanos sempre cando tíñamos unhas contas de matemáticas: "Déjalo para mañana, déjalo para mañana"

Mentras, ela zurcía calcetíns. Eu aprendín a ler e a escribir, non o fajo moi ben pero eu tiro para diante, ¡qué cona!

Eu non fun á universidade pero teño moitas carreiras... de medias!!!

Aquí está Roque e Roque son eu.

La vida pasa felizmente si hay amor...

Eu digo: hai que espansionarse! Hai que traballare para vivire. Eu teño 85 anos e sigo traballando. Operáronme fai pouco da cadera pero eu tiro pa'diante, ¡como debe de ser! O que lle falta a este país é traballar, traballar no monte cabando, así xa non habería vicios.

Hoxe está moi mal todo. ¿Crisis? Que o joberno mande traballar! Antes a xente era moi feliz e ajora... nada! A xente está moi mal acostumbrada!

Eu traballei nas leiras, no pueblo, no bar... e sei o que é a vida! Se volvesen os tempos de antes...

Tócate los huevos!

Aiiii... que ven se está no reino das flores... esto é un paraíso! Aquí gozamos todos! Sabedes o que vos digo ... que...
todos sodes unha pinitencia!!!

e que me vou comer unha almóndiga xunto ao árbore glicerina xunto á miña neta favorita, unha tal Josefina Iturrialde que é a máis pinitencia que hai neste mundo.

Aquí estou eu culturizándome...

Aquí estou eu, no reino das flores pasando o rato... Va qué é eso de tetas, cús...? eu debo de ser medio libiana (lesbiana) porque antes, cando estaba no bar lle daba ás mulleres nas tetas e aos homes no carallo, va! qué máis da! Eles se quentaban o carallo na cociña de leña, eu dáballes e eles se queixaban.